Mnisi nie tylko troszczyli się o potrzeby ducha, ale musieli także wyżywić swoje ciała. Działo się to w refektarzu podczas jednego lub dwóch dziennie przepisowych posiłków. Mnisi byli dzieleni na sześcioosobowe grupy, po czym zasiadali na okrągłych ławach, na jednej z ław przeor wraz ze starszyzną, natomiast na pozostałych pozostali mnisi, wedle ich rangi. Pomiędzy X w. a połową XII w., kiedy liczba mnichów wzrosła, refektarz powiększono o przylegające pomieszczenie, które wcześniej zapewne było kuchnią.
Mnisi ghazalańscy odżywiali się dobrze, ich dieta składała się między innymi z wołowiny, wieprzowiny, mięsa gazeli, drobiu, a także różnorakich potraw z sorgo.
