Dormitorium, czyli część sypialna, oryginalnie składało się z zaledwie sześciu cel. Kolejnych sześć zostało dodanych w X w., najprawdopodobniej taka sama ich liczba znajdowała się na pierwszym piętrze. Budynek został przypuszczalnie zbudowany celowo z cegły suszonej na słońcu, żeby chronić wnętrze od niesprzyjających warunków pogodowych. Każda z cel była przeznaczona dla trzech mnichów, którzy spali na murowanych ławach ze specjalnymi podgłówkami. Niewielki rozmiar pomieszczeń sugeruje, że służyły one wyłącznie do spania, natomiast większość aktywności odbywało się na zewnątrz. Północna część dormitorium, w momencie kiedy liczba mnichów zaczęła spadać w drugiej połowie XII w., została przeznaczona na magazyny.
